محرم الحرام در دشتی

        "پوشش های مردانه در دشتی"                     " لان کوت " *لان کوت یا"لانگ کت"  یک واژه انگلیسیوارد شده در گویش دشتی می باشد کهبه پوشش خاص زمستانی درمنطقه دشتیاطلاق می شده است و  تحت عنوانپالتو در سطح کشور شناخته می شود.**این پوشش اعیانی اصولا در منطقه  دوخته نمی شد و معمولا از پوشش هایوارداتی به دیار دشتی بوده است.* *پالتوهای سرما گیر دشتی  معمولا تا پایین زانو می رسیدندودارای یقه های بلند بوده و هستند.**جنس پارچه های آنها معمولا ضخیمو پشمی مانند است.**دارای دو جیب بزرگ درطرفین ویک یا دو جیب در داخل هستند کهپرشدن آنها یک کمی خارج از قاعده می باشد.**معمولا از داخل دارای آسترهایی با رنگ هایخاموش برای جذب دورتر چرک و چروک دوخته می شدند.* *پیشتر از این که سرمای دشتی با آمدن بادهای سرد شمالی تا عمق استخوان های مردماندشتی می توانست نفوذ وبروز نماید به همین خاطر در اینفوج سرما"لانگ کت" از پوشش هایمورد اقبال مردم منطقه دشتی بود.هرچند این پوشش برای همه مردمبه جهت اعیانی بودنش قابل تهیه نبود!* *امروزه که به علت پوشش شرکت های نفتیدر شمال و جنوب ، جمعیت فراوان مردم ،فراوانی ماشین های بنزین سوز وکولرهای گازی تولید کننده گرمادیگر خبری از سرما و بارندگی هایگذشته در این بادیه خشک نمادنیست و گرما حتی بطور عمدهبر زمستان هم مستولی شده پوشیدن "لانگ کت" بیشتر به خودنمایی می ماند.*  *این پوشش را معمولا کسانیکه به نوعی با کشورهای همسایه عربیخلیج فارس رفت و آمد داشتند می پوشیدند.**بومی تر از"لانگ کت"درمنطقه دشتی پوشش دیگری بود که انرا "چوکه" می گفتند.*& محرم الحرام در دشتی...

                     پوشش های مردانه در دشتی                                   " چوکه "  "چوکه"معمولا از پشم شتر بافته می شد و در کارگاه های خانگی منطقه تولید می شد.این پوشش نیازبه دوخت نداشت و با طرحی شکیل توسط"چوکه بافان" بومی منطقه کاملا بافته می شد و بدون هیچ کوک و دوختی قوام و دوام می یافت."چوکه" معمولا آستین نداشت و مانند عبا بر روی شانه قرار می گرفت."چوکه" ردایی بلند بود که تا پایین زانو ها را می پوشاند و اصولا در فصل زمستان در دشتی  هویدا می شد.هرچند پیش از این"چوکه بافی" از مشاغل دون منطقه به شمارمی رفت و "چوکه بافان" ازطبقات پایین جامعه به شمار می آمدند اما امروزه  به دلیل اقبال شیوخ  کشورهای عربی  به این پوشش "چوکه بافی" از کارهای پر منفعت  و دارای جایگاه ویژه ای در بین صنایع دستی  منطقه است.هر چند امروزه کارگاه های چندانی در منطقه دایر نیست  اما  همین کارگاه های اندک  هم  توانسته اند  این  پوشش  سنتی را در منطقه زنده و پویا نگه دارند.کارگاه های "چوکه بافی" معمولا در طول سال تعداد  بسیار  محدودی  از این  پوشش  را تولید می کنند اما دقت ، ظرافت  و بافت منحصر به فرد و نخ های ذی قیمتی که دراین پوشش استفاده می شود باعث گردیده "چوکه" یکی از گرانترین پوشش های  بومی منطقه باشد.              محرم الحرام در دشتی...

پوشش های مردانه مردمان دشتی    "گنج فراخ"یکی از پوشش های ویژه مردان در فصل تابستان در منطقة گرم و خشک دشتی "گنج فراخ" یا "گنجه فراخ" بود.گمان ما بر این هست  که "گنج" از واژه گنجایش می آید و چون این پوشش از قالب بدن بزرگتر است آنرا فراخ در اینجا به معنی "باز" خوانده اند.این پوشش ساده  بیشتر به عنوان تک پوش یا زیر پیراهنی در مردان دیار دشتی استفاده می شده است.جنس پارچه آن معمولا از کتان نازک و رنگ آن سفید بود. دارای آستین های کوتاه و یقة گرد است.مردمان دشتی  آنرا در هنگام کار و فعالیت در فصل گرم تابستان به همراه یک عرقچین سفید گل بری شده می پوشیدند.جنس پارچه و رنگ آن در تابستان باعث می شد دفع حرارت از بدن سریعتر انجام گردد و با کمترین جذب نور ،آفتاب سوختگی و گرما زدگی را مانع  می شود.در این پوشش از هیچ طرح و نقشی استفاده نشده بود. پارچه به کلی سفید است و حتی ازنخ های سفید برای دوختن تکه های آن استفاده می شود.یقه این پوشش گرد و گشاد و بدون هیچ برجستگی واضافه ای  است.بلندی گنج فراخ معمولا تا پایین کمربند  بوده و پوشیدن آن بر روی شلوارهای دست دوز تترون سفید علاوه  بر راحتی، زیبایی مهمی را به همراه می آورده است.گنج فراخ را معمولا از کشورهای عربی به منطقه دشتی می آوردند اما این  پوشش  بیشتر دوخت  هند ، پاکستان و یا کشورهای جنوب شرق آسیا بود.امروزه دو بنده های گوناگون  بجای گنج فراخ را گرفته است.مهمترین مزیت "گنج فراخ"، علاوه بر مزیت های دوخت، شکل، رنگ،طرح و جلوگیری از تعریق  این پوشش مناسب و به اندازه آن بود که باعث می شد پوشیدن آ محرم الحرام در دشتی...